Είναι αδύνατον να διατηρήσει κάποιος την εξουσία με αδικίες, απάτες και ψέματα. Γιατί ο χρόνος θα τα ξεσκεπάσει και όλα γύρω του θα καταρρεύσουν.
Δημοσθένης
Πόσο επίκαιρα, πόσο σημερινά μοιάζουν και ταιριάζουν τα λόγια του Σοφού Αθηναίου που 2.300 και βάλε χρόνια από σήμερα, αποτυπώνουν όλα όσα βιώνουμε όλοι τους τελευταίους μήνες, τόσο στη χώρα μας, όσο και παγκόσμια.
Όλο αυτό το Σύστημα Εξουσίας, Οικονομίας, Θεσμών, Συμφωνιών που οικοδομήθηκε στις στάχτες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου αρχικά, και από το 1989-1990 και δώθε, διαλύεται σιγά-σιγά μέσα στις θεμελιώδεις αντιφάσεις και τα αδιέξοδά του.
Όλοι αυτοί που διαχειρίζονται στα μήκη και τα πλάτη του κόσμου τις τύχες αυτού του πλανήτη, αχόρταγοι και λαίμαργοι για εξουσία, δύναμη, οικονομική ισχύ, ακόρεστοι και συνάμα επικίνδυνοι αφού ο πλανήτης με το διογκούμενο οικολογικό πρόβλημα, ψυχορραγεί, ΕΔΕΙΞΑΝ πια τα ΟΡΙΑ του ΑΔΗΦΑΓΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ Διακυβέρνησης που ΑΠΛΑ δηλώνει την πλήρη ανεπάρκεια, την απόλυτη ΑΣΥΔΟΣΙΑ, την έλλειψη διορατικότητας, αφού καμία κυβέρνηση δεν βρέθηκε μπροστά από τα γεγονότα, γιατί διστάζοντας και χωρίς να αποφασίζει τα αυτονόητα που ΟΛΟΙ έβλεπαν να έρχονται, τα ΓΕΓΟΝΟΤΑ βρέθηκαν μπροστά απ’ όλους τους κυβερνώντες σ’ Ανατολή και Δύση.
Τα ερωτήματα και οι μη απαντήσεις απ’ όλους αυτούς, που το λιγότερο μπορεί κάποιος να τους χαρακτηρίσει πειθήνιους υπαλλήλους των κάθε λογής οικονομικών συμφερόντων, είναι ατελείωτα, και το ένα ξεφυτρώνει μετά το άλλο.
Ερώτημα πρώτο: Γιατί πριν την κατάρρευση των οικονομικών γιγάντων, όλες οι κυβερνήσεις δεν ενεργούσαν για τη λεγόμενη πραγματική οικονομία αλλά άφηναν τον πλανήτη έρμαιο της “εικονικής” και ψεύτικης οικονομίας των χρηματιστηριακών “προϊόντων” των “golden boys” των “απατεώνων της πετρελαϊκής φούσκας και όλων των συνεπακόλουθων; Ήταν ανόητοι; Είχαν έλλειψη διορατικότητας; Ή ήσαν απλά υπάκουα όργανα ΟΛΩΝ αυτών που ΗΞΕΡΑΝ ότι κάποια στιγμή ΟΛΑ θα διαλύονταν σαν χάρτινο τείχος, αλλά κοίταζαν να επωφεληθούν πρόσκαιρα, αγνοώντας την ουσία της Ιστορίας που λέει ότι δεν μπορείς να ξεγελάς, να κοροϊδεύεις για πάντα, γιατί ό,τι και να κάνεις, όσες ψευτιές, αδικίες και απάτες εφεύρεις στο τέλος, όλα θα αποκαλυφθούν και ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ θα είναι πάντα Γυμνός…
Ερώτημα δεύτερον: Που αφορά κύρια την ελληνική πραγματικότητα: Πόσα σκάνδαλα χρειάζονται οι πολίτες αυτού του τόπου για να πεισθούν ότι η επιβίβαση στην εξουσία αυτής της χώρας στους κάθε λογής”φιλελευθερίζοντες” ή “σοσιαλίζοντες” “ηγέτες”, σημαίνει ταυτόχρονα και την πλήρη Ασυδοσία, ατιμωρησία, ξεπεσμό της Δικαιοσύνης και των νόμων και πάνω και κύρια τον πλήρη κατακουρελιασμό του Ελληνικού Συντάγματος που στο πρώτο του άρθρο αναφέρει “ότι όλοι οι Έλληνες και Ελληνίδες είναι ίσοι απέναντι στο Νόμο”;
Σε ποια χώρα ευνομούμενη οι “ξεγελασθέντες” Υπουργοί της που τη ζημίωσαν με τις αποφάσεις τους εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, παραδίδονται πάλλευκοι ως αγνές κορασίδες στην Κοινή Γνώμη;
Σε ποια χώρα που καταγγέλλεται διαχρονικά από τον πρόεδρο και τα στελέχη της κραταιάς Siemens ότι επί δέκα (τουλάχιστον) χρόνια, οι μίζες που έφταναν τα 8% για κάθε προμήθεια και έργο, δίνονταν στα κυβερνητικά κόμματα εξουσίας και ΟΥΔΕΙΣ, ναι, καλά διαβάζετε, ΟΥΔΕΙΣ δεν έχει κατηγορηθεί, όλοι αναμάρτητοι, άσπιλοι και αμόλυντοι…;
Σε ποια χώρα ευνομούμενη, οι διοικήσεις των ασφαλιστικών ταμείων και οργανισμών, ξύπνησαν μια ωραία πρωία και όλοι μαζί, επένδυσαν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ σε λεγόμενα “τοξικά” παράγωγα υψηλού ρίσκου που ΟΛΑ μα ΟΛΑ έχουν διαλύσει πια και η περιουσία των Ταμείων έχει χαθεί στους πέντε ανέμους και τις πέντε στράτες; Και όλοι πάλι ΑΘΩΟΙ, πάλι ΑΣΠΙΛΟΙ, ΑΜΟΛΥΝΤΟΙ και έτοιμοι για νέες περιπέτειες; Σε ποια χώρα οι επί δεκαετία υπερκερδοφόρες Τράπεζες (σε πάνω από 13 τρις δραχμές υπολογίζονται τα κέρδη τους την τελευταία 10ετία), επειδή πρέπει να στηριχθούν (γιατί άραγε;) τους διανέμονται με συνοπτικές διαδικασίες εξπρές πάνω από από 28 δις ευρώ, ενώ επί δεκάδες χρόνια ΟΛΟΙ μας βρισκόμαστε πάντα σε “ΛΙΤΟΤΗΤΑ”, σε “ΤΟΥΝΕΛ”, σε καμμένη γη, σε “ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ” και σε άλλα τέτοια τετριμμένα και πολυακουσμένα. Από ποιο παγκάρι, από ποια ντουλάπα βγήκαν όλ’ αυτά τα ΔΙΣ ευρώ και γιατί δεν δίνονται απευθείας σε όλες τις τάξεις για να υπάρξει ανακούφιση, ανάπτυξη και προοπτική;
Σε ποια χώρα και με αφορμή τη ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ του 15χρονου εφήβου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, διαπιστώθηκε για μια ακόμα φορά ότι η ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ, η ΑΓΝΟΙΑ, η ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΕΛΛΕΙΨΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ σε ώρα Κρίσεων με τους ανεκδιήγητους “υπουργούς” απόντες από κάθε ευθύνη, όλης της Κυβερνητικής κλίμακας τις πρώτες κρίσιμες 36 ώρες από τη Δολοφονία του παιδιού;
Φάνηκε η Γύμνια και η ανύπαρκτη εκπαίδευσή τους, μα συνάμα η οργή μιας ολόκληρης κοινωνίας, που συσσωρεύεται και ακόμα δεν έχει φθάσει στο κρίσιμο σημείο έκρηξης που κανείς δεν ξέρει τι θα γεννήσει. Γιατί αν σήμερα ήταν η έκρηξη των νέων ανθρώπων αυτής της χώρας, ας σκεφτούμε τι μπορεί να επακολουθήσει όταν ο γαλατάς χτυπάει την πόρτα του κάθε σπιτιού με την επαπειλούμενη Πτώχευση και όλα όσα τη συνοδεύουν.
Εμείς, απ’ αυτή εδώ την εφημεριδούλα, λίγους μήνες πριν, είχαμε μιλήσει και γράψει για την οργή που μαζεύεται, για τα αρπακτικά που ξεσκίζουν τους λαούς σε Ανατολή και Δύση και είχαμε προβλέψει ότι δεν ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ ΠΙΑ αυτή η ΖΩΗ, αυτή η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.
Μετά από την εξέγερση των Ελλήνων Νέων, οι διεθνείς Υπάλληλοι στην Ευρωβουλή, πήραν πίσω την ΟΜΟΘΥΜΗ Απόφαση των Υπουργών για το 65ωρο… Κυβερνήσεις όπως της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Βρετανίας, παίρνουν πίσω ή αναβάλλουν, νόμους-παρωδίες που ΔΙΑΛΥΟΥΝ και καταστρέφουν τη ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ και ΥΓΕΙΑ…
Φοβούμενοι τι άλλο, την πλημμυρίδα που έρχεται να συμπαρασύρει ΟΛΟ αυτό το ΣΑΠΙΟ οικοδόμημα, της ΑΣΥΔΟΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΠΕΡΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ όλων των ανθρώπων και του ίδιου του πλανήτη.
Κι αν στον ΔΙΑΛΟΓΟ δεν πάμε για να σώσουμε τις ιδέες μας, αλλά την Αλήθεια, αυτό φαντάζει σαν η μόνη ΔΙΕΞΟΔΟΣ σε ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ. ΔΙΑΛΟΓΟΣ μέσα στην ίδια την Οικογένεια, την Επιχείρηση, την Κοινωνία για το πού πάμε και το πώς θα πάμε. Διάλογος εξαντλητικός, σε όλα τα επίπεδα που θα εξασφαλίσει ότι αυτός ο πλανήτης έχει Μέλλον. Γιατί αν δεν γίνει τώρα, δεν ξεκινήσει Τώρα, δυο τινά θα γίνουν: Η ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ή ΠΛΗΡΗΣ ΑΦΑΝΙΣΗ το γήινου πολιτισμού.
Είναι Κυριακή μεσημέρι, 28 Δεκεμβρίου 2008. Λίγες μέρες πριν βγει, ένας χρόνος γεμάτος γεγονότα, ανατροπές, σημαντικές στιγμές που θα σημαδέψουν για πάντα τις ζωές μας…
Μια ευχή μόνο… Τα όνειρα και το χαμόγελο του Αλέξη, των παιδιών μας, όλοι εμείς δεν πρέπει να τα ΣΒΗΝΟΥΜΕ, ΝΑ ΤΑ ΞΕΧΝΑΜΕ, ΝΑ ΔΙΑΨΕΥΔΟΥΜΕ…
Ας σκύψουμε λοιπόν στα παιδιά μας, ας μιλήσουμε, ας ξεκινήσουμε ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ, τη ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΡΕΙΑ για την ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ της Ελπίδας, όχι μόνο στον τόπο μας αλλά σε όλο τον Πλανήτη.
Σίγουρα ο ΔΡΟΜΟΣ θα είναι δύσκολος και κακοτράχαλος. Μαθημένοι είμαστε όμως… Ας το ΤΟΛΜΗΣΟΥΜΕ…
Αιγάλεω 28 Δεκεμβρίου 2008, Κωνσταντίνος Δημ. Σάμιος
