Tου Γάννη Κρητικού – jkritikos®pegasus.gr
Τρίχρονη μελέτη σε αθλητές του αγωνίσματος έδειξε ότι παρουσιάζουν μια σειρά διαταραχών που παρατηρούνται συνήθως σε σοβαρά νοσήματα
(Αναδημοσίευση από το Έθνος της Κυριακής)
Με έκπληξη, οι γιατροί που μελέτησαν τους υπεραθλητές οι οποίοι τρέχουν κάθε χρόνο στο «Σπάρταθλο», δηλαδή 246 χλμ. χωρίς διακοπή από την Αθήνα στη Σπάρτη, βρέθηκαν μπροστά στο παράδοξο φαινόμενο να διαπιστώνουν μια σειρά διαταραχών, που συνήθως παρατηρούνται σε σοβαρά νοσήματα με μόνιμες βλάβες, αλλά 24 ώρες μετά, να επανέρχονται οι «δείκτες» στα φυσιολογικά όρια.
Και δεν μιλάμε για άλλα παράδοξα, όπως τα 8 κιλά βάρος που χάνουν οι υπεραθλητές μέσα σ’ ένα 24ωρο, ούτε για τους 45 σφυγμούς το λεπτό που έχουν οι περισσότεροι (και τρέχοντας γίνονται 90), ενώ για τους «κοινούς θνητούς» οι σφυγμοί είναι από 70 έως 100. Πρόκειται για στοιχεία από τη φυσιολογία των υπεραθλητών, που προέκυψαν από τη μελέτη ομάδας επιστημόνων του «Πελοποννησιακού Πανεπιστημίου» και του «Χαροκόπειου», με ιατρικές εξετάσεις και διατροφικές καταγραφές, που έκαναν επί 3 χρόνια στους αθλητές, πριν τον αγώνα, κατά τη διάρκεια, αλλά και μετά. Στοιχεία που έρχονται για πρώτη φορά στο φως της δημοσιότητας από το «Εθνος της Κυριακής».
ΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ
«Από τα πιο εντυπωσιακά ευρήματα, που θα παρουσιαστούν σύντομα σε διεθνή συνέδρια, είναι η “μελέτη των μηχανισμών εξουδετέρωσης του οξειδωτικού στρες”, αλλά και ευρήματα σε αθλητές που προσωρινά εμφάνισαν λευκοκυττάρωση (αύξηση δηλαδή των λευκοκυττάρων πάνω από τα φυσιολογικά όρια, που δείχνουν σοβαρή ανοσολογική διαταραχή).
Επίσης αφυδάτωση, καταστολή της ερυθροποιητικής δραστηριότητας, αλλαγές στην αντιοξειδωτική ικανότητα του οργανισμού έως και ραβδομυόλυση», εξηγεί η επίκουρος καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου δρ Μαρία Τσιρώνη.
Από τις πολλές «κρυφές δυνατότητες» του οργανισμού που αποδίδονται στη διαρκή και επίπονη άσκηση, βρέθηκε ότι είναι και η εξισορρόπηση πολλών παραμέτρων έως και του οξειδωτικού στρες!
Από το πλήθος των μεταβολών που διαπίστωσαν, ο άμεσος κίνδυνος ήταν ιδιαίτερα για τους νεφρούς, σε περίπτωση που ο αθλητής δεν αναπλήρωνε τα υγρά που έχανε ο οργανισμός. Σε πολλές περιπτώσεις, μετά τον αγώνα έβαζαν ορό στον αθλητή για ενυδάτωση και άλλα απαραίτητα συστατικά. «Ειδικά στη ραβδομυόλυση, έχουμε καταστροφή μυϊκών κυττάρων.
Καθώς τα κατεστραμμένα κομμάτια τους μπαίνουν στην κυκλοφορία του αίματος, μπορούν να δημιουργήσουν σοβαρές βλάβες στους νεφρούς και άλλα ζωτικά όργανα απειλώντας ακόμα και την ίδια τη ζωή το αθλητή!
Βρέθηκε επίσης ότι επηρεάζεται το ενδοθήλιο των αρτηριών με φλεγμονώδη αντίδραση, προς την κορύφωση της προσπάθειας. Οι μελέτες θα συνεχισθούν, για να απαντηθεί αν υπάρχουν ή όχι μακροχρόνιες επιπτώσεις.
