ΣΑΒΒΑΤΟ 29 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
Συμβολικός Αγώνας 10.500 μ. Πανεπιστημιούπολη και παράλληλο συμβολικό τρέξιμο σε δεκάδες πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού, στη Μνήμη του αξέχαστου Νικόλαου Νίντου
Πρωτόγνωρα συναισθήματα ζήσαμε ΟΛΟΙ μας όσοι συντρέξαμε το Σάββατο 29 Δεκεμβρίου στην πρωτοβουλία φίλων του αξέχαστου Νικόλαου Νίντου που έφυγε λίγο μετά τον τερματισμό του στα 10.000 μ. στον 30ό Διεθνή Μαραθώνιο Αθηνών “Γρ. Λαμπράκης”.
Συναισθήματα που παραπέμπουν σε άλλες εποχές, τότε που οι άνθρωποι πενθούσαν και συμμετείχαν με ΟΛΗ την ΨΥΧΗ και το είναι τους, όταν ΕΦΕΥΓΕ ένας ΚΑΛΟΣ ΚΑΓΑΘΟΣ Δικός τους Άνθρωπος, και αυτό ξεχώριζε διαχρονικά τον Λαό μας. Όχι μόνο στις Χαρές ΜΑΖΙ, μα και στη Λύπη. Στο πένθος. Στην απώλεια ανθρώπων που ζέσταναν τον Χώρο μας, διαχρονικά. Με τον Καλό, Χαμηλόφωνο Λόγο και Στάση Ζωής.
Ο Νίκος Νίντος ένωνε σε μια ΜΟΝΑΔΙΚΗ στιγμή εκατοντάδες Δρομείς σε ΟΛΗ την ΕΛΛΑΔΑ και στο εξωτερικό, το πρωί του Σαββάτου 29 Δεκεμβρίου. Κι αυτό γράφτηκε σαν μια παρακαταθήκη για ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ και αυτούς που τον ΕΖΗΣΑΝ, αλλά κι αυτούς που τον “ΓΝΩΡΙΣΑΝ” μέσα από τις διηγήσεις άλλων.
Και αν βγήκε και κάτι άλλο από την εκδήλωση, είναι η έκκληση της αγαπημένης του Συντρόφου Λίας, να ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ, να είμαστε ΚΟΝΤΑ στην Ιατρική Επιστήμη και να δαμάσουμε το ΑΓΡΙΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ της ΥΠΕΡΟΧΗΣ και της ΔΙΑΚΡΙΣΗΣ.
“ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ” λοιπόν, όχι μόνο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ-ΨΥΧΙΚΑ αλλά και σωματικά. Και μόνο τότε θα μπορούμε να απολαμβάνουμε το τρέξιμο, μέχρι τα βαθύτατα γεράματά μας. Να αντικρίζουμε τις ημέρες της ζωής μας, με χαρά για τον Ήλιο που ανατέλλει και κάθε ημέρα να είναι ΟΜΟΡΦΗ με τις χαρές της κάθε στιγμής, του κάθε δευτερολέπτου, του κάθε απρόσμενου Συμβάντος.
Ο Νίκος Νίντος, όπως έφυγε, έδωσε ένα ΥΣΤΑΤΟ ΜΑΘΗΜΑ σε ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ. Κι αυτό δεν πρέπει να το αγνοήσουμε. Ο Σεβασμός, η Συμμετοχή των εκατοντάδων που συνέτρεξαν παντού, δείχνουν ότι αυτό που μετράει είναι ΟΧΙ ΜΟΝΟ η ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ του κινδύνου αλλά και η ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΟΤΗΤΑ και ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ που ΕΔΕΙΞΑΝ και ΔΕΙΧΝΟΥΝ πια, ωριμάζοντας θαρρείς σ’ ένα πολύ μεγάλο κομμάτι των Συναδέλφων.
Κι αυτή είναι η ΕΛΠΙΔΑ που ΑΦΗΣΕ πίσω του ο ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΣ Νίκος. Ας κρατήσουμε λοιπόν αυτή την ΕΛΠΙΔΑ, για κάτι ανώτερο από μια καλή επίδοση στον επόμενο Αγώνα των 5, 10 χλμ. ή Μαραθωνίου Δρόμου. Αυτό που μένει να ανιχνεύσουμε είναι η συνεισφορά “ΘΥΣΙΩΝ” στη ΣΤΑΔΙΑΚΗ απεμπλοκή μας από τη ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ των ΡΟΛΟΓΙΩΝ, των “ΧΡΟΝΩΝ”, της ΥΠΕΡΟΧΗΣ, της ΔΙΑΚΡΙΣΗΣ. Ας ΖΗΣΟΥΜΕ λοιπόν και ας απολαύσουμε το ΓΝΗΣΙΟ Συναίσθημα του να τρέχουμε και κάθε Ανάσα δική μας είναι και ανάσα του Νίκου μας που μπορεί να “έφυγε” στις 11 Νοεμβρίου, αλλά η ανάμνησή του θα είναι πάντα δίπλα μας και μέσα στο μυαλό μας.
Αιωνία η Μνήμη του
ΥΓ.: Τα λόγια είναι περιττά για να επαινέσουμε τα νέα παιδιά στον χώρο που πήραν την πρωτοβουλία γι’ αυτή την παλλαϊκή εκδήλωση. Ο Παύλος, ο Ιορδάνης, ο Δημήτρης και όλοι όσοι συνετέλεσαν, συμμετείχαν, απ’ όλη την Ελλάδα, δίδαξαν ΗΘΟΣ και ΑΝΘΡΩΠΙΑ. Εμείς οι (λίγο) μεγαλύτεροι, μόνο να τους καμαρώσουμε και να τους θαυμάζουμε, μπορούμε…
Με Αγάπη
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΔΗΜ. ΣΑΜΙΟΣ